عوامل روانی اجتماعی که تاب آوری را ارتقا می دهند: مولفه های شناختی، رفتاری و وجودی
ارتقاء تاب آوری با مهارت های مقابله ای فعال
مهارت های مقابله فعال و حفظ یک شبکه حمایت اجتماعی
مهارتهای مقابله‌ای فعال به‌عنوان عاملی برای ارتقای تاب‌آوری، مؤلفه‌های شناختی و رفتاری را در بر می‌گیرد.
افراد تاب‌آور از مهارتهای مقابله فعال به جای غیرفعال استفاده می‌کنند. آنها عمل می کنند و تاب آوری خود را ایجاد می کنند.
مؤلفه شناختی شامل توجه به افکار خود در مورد موقعیت هایی است که در آن قرار می گیرند و به طور فعال ارزیابی تهدید را به حداقل می رساند (اما نه انکار تهدید) تا دچار ترس نشوید.
در عین حال، تلاش برای ایجاد اظهارات مثبت در مورد خود و موقعیت خود و تلاش فعال برای کمک و حمایت دیگران، مؤلفه های رفتاری یا کنش محور را در بر می گیرد.
این همچنین با عامل مهم دیگری برای ارتقای تاب آوری، ایجاد و پرورش یک شبکه حمایت اجتماعی همراه است.
تعداد بسیار کمی می‌توانند «به تنهایی پیش بروند» و مصاحبه با افراد تاب آور اغلب تأییدیه حمایت اجتماعی ارزشمند را به همراه دارد.
قدرت عاطفی قابل توجهی از روابط نزدیک با مردم و حتی سازمان ها به وجود می آید. و ادراک یک “شبکه ایمنی” موجود می تواند فرد را قادر سازد تا در هنگام مواجهه یا بهبودی از موقعیت های استرس زا یا آسیب زا به نفع خود عمل کند.
مطالعات اخیر در مورد PTSD در جانبازانی که از جنگ های عراق و افغانستان بازگشته اند، این امر را تایید می کند. در یک مطالعه، PTSD با مشکلات بیشتر در روابط، حمایت اجتماعی کمتر و عملکرد اجتماعی ضعیف‌تر همراه بود.
نکته مهم این است که این فقط پیامد PTSD نبود. حمایت اجتماعی کمتر از جامعه و در دسترس بودن کمتر روابط ایمن، ارتباط بین PTSD و عملکرد اجتماعی ضعیف را میانجی گری می کند (تسای، هارپاز-روتم، پیترزاک، و ساوتویک، Citation2012).
در مطالعه مقطعی دیگری بر روی کهنه سربازان ذخیره/گارد ملی که عمدتاً مسن‌تر بودند از همان جنگ‌ها، کهنه‌سربازان تاب‌آور احتمال بیشتری داشت که در یک رابطه و وظیفه فعال باشند، آنها در مقیاسی از اختلال عملکرد روانی- اجتماعی امتیاز پایین‌تری داشتند و در مقیاس پسا استقرار حمایت اجتماعی در یک رابطه، داشتن مشکلات روانی اجتماعی کمتر، و گزارش ادراک بیشتر از کنترل و حمایت خانواده به طور قابل توجهی با تاب آوری در این گروه مرتبط بود (Pietrzak & Southwick, Citation2011).
علاوه بر این، برخی تحقیقات نشان داده‌اند که داشتن حمایت‌های اجتماعی در محل می‌تواند بر تفکر فرد در مورد خود و دنیای خود به‌طرقی مثبت تأثیر بگذارد و از ناامیدی و پیامدهای روان‌شناختی منفی تروما محافظت کند (Panzarella، Alloy و Whitehouse، Citation2006).
در مجموع، عدم احساس تنهایی می تواند قدرتی برای رویارویی با ترس و آسیب ایجاد کند، و داشتن حمایت اجتماعی موثر می تواند تجربه ناامیدی را به حداقل برساند و در عین حال مقابله سازگار و فعال را تشویق کند. این احتمال نتایج تاب آور را در مقابل آسیب‌شناسی روانی افزایش می‌دهد.
